Η επίδραση των παιδιών στο παραπάνω πρόγραμμα μπορεί να αποτυπωθεί –κατά ένα μικρό ποσοστό- από τα παρακάτω που σχολίασαν, κατά το τελευταίο μας εργαστήριο:

«Πιστεύω πως πρέπει να μαθαίνουμε για το πώς πρέπει να χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο και τους υπολογιστές»
«Είναι λίγο τρομακτικό να μαθαίνεις πόσους κινδύνους έχει το internet. Νομίζεις πως είσαι μικρός και δεν θα πάθεις τίποτε σοβαρό»
«Χαίρομαι που το σχολείο μας δείχνει τι πρέπει να κάνουμε»
«Θα ήθελα να μάθω κι άλλα πράγματα για να μην γίνονται τα παιδιά θύματα του bulling»
«Θα προσπαθήσω να κοιτώ το ρολόι μου όταν κάθομαι στον υπολογιστή μου, για να μην με απασχολεί περισσότερο από ό,τι με συμβουλεύουν οι μεγάλοι»
«Δεν ήξερα πως μπορεί να αρρωστήσεις από τον υπολογιστή. Πιστεύω πως δεν θα το πάθω ποτέ, μου αρέσει το παιχνίδι έξω και το προτιμώ.»
«Πρέπει να αποφασίζουμε από πριν τι θέλουμε να κάνουμε με το διαδίκτυο: να αγοράσουμε κάτι, το κάνουμε με προσοχή και μετά τέλος. Να παίξουμε ένα παιχνίδι, σκεφτόμαστε πόση ώρα πρέπει να είμαστε εκεί. Να διαβάσουμε για το σχολείο, ψάχνουμε μόνο αυτό και δεν αρχίζουμε να ψάχνουμε εδώ κι εκεί.»
«Εγώ πιστεύω ότι μόνο αν ξέρεις κάποιους ανθρώπους μπορείς να τους εμπιστεύεσαι και να μιλάς μαζί τους. Αν κάνεις φίλους κάποιους άγνωστους, τότε θα έχεις πάντα το φόβο πως θα σε παρασύρουν»

Επίσης, κάποιες σκέψεις αποτυπώθηκαν στη διαδραστική αφίσα που κατέγραψαν τις απόψεις τους και βρίσκεται   εδώ.

Τι εκτιμώ πως κέρδισαν οι μαθητές:
Η συμμετοχή των μαθητών σε προγράμματα όπως το παρόν, δίνει την ευκαιρία στους συμμετέχοντες να ενισχύσουν τη δράση τους σε ομάδες με κοινό σκοπό και να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αντιστοιχούν.  Οι μαθητές συνεργάστηκαν ικανοποιητικά, άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο, ανάλογα και με την ευκολία ή δυσκολία του εργαστηρίου και τη θεματική του, που δεν τους προσέλκυε πάντα το ίδιο. Για τις διάφορες δυσκολίες που προέκυπταν, έβρισκαν λύσεις και κατέληγαν σε αποτελέσματα, θεωρώ πολύ καλά, κάθε φορά.  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειχναν πάντα κατά τη συζήτηση που ακολουθούσε τις ομαδικές δραστηριότητες. Τα παιδιά εξέφραζαν τις σκέψεις τους, αποτύπωναν τις απορίες τους, προβληματίζονταν, έπαιρναν αποφάσεις.
Η μικρή τους ηλικία, αποτελούσε ένα μικρό εμπόδιο: δεν έχουν ιδιαίτερα μεγάλη επαφή με μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ασχολούνται λίγο με τον υπολογιστή και η ύπαρξη του σχολικού ιστολογίου που διατηρούμε ως τμήμα, τους κάνει να νιώθουν ασφαλείς, καθώς πολλά από όσα πρέπει να αναζητήσουν βρίσκονται ενσωματωμένα εκεί. Η επικοινωνία τους με ηλεκτρονικά μέσα και οι αναρτήσεις στον εικονικό χώρο που δημιουργήθηκε, γνωρίζουν πως ελέγχονται από εμένα (εκπαιδευτικό τάξης) και αυτό τους κάνει να νιώθουν περισσότερη ασφάλεια. 

Η προσωπική μου εμπειρία 
Η συμμετοχή μου στην ομάδα, εκτιμώ ότι με αφήνει κερδισμένη σε πολλά επίπεδα, ακόμη και στα σημεία που με βρήκαν διστακτική ή ίσως και αντίθετη για τον τρόπο προσέγγισης και αντιμετώπισης. 
Ανέλαβα ρόλους και υποχρεώσεις στην ομάδα, τους οποίους προσπάθησα να διεκπεραιώσω. 
Η προσωπική συμμετοχή στο εργαστήριο πριν την εφαρμογή του με τους μαθητές, με έκανε πιο ενεργητικό κομμάτι στο πρόγραμμα και με έβαζε να δω κάποιες πτυχές του από δύο σκοπιές: του συμμετέχοντα ως μέλος και του συντονιστή. 
Προσπάθησα να ακούω περισσότερο και να μιλώ λιγότερο, δίνοντας περισσότερο χώρο στους άλλους. 
Έβαλα πολλές φορές τον εαυτό μου να ψάχνει το σημείο εμπλοκής μου με το διαδίκτυο και πόσο κινδυνεύω κι εγώ ή η οικογένειά μου. 
Γνώρισα ανθρώπους με παρόμοια ενδιαφέροντα μ` εμένα, αλλά και διαφορετικά και προβληματίστηκα από τις παρατηρήσεις τους. 
Όσο για τους συντονιστές μας: είναι μεγάλο ταλέντο, επαγγελματικό και προσωπικό, να βλέπεις τα πράγματα από την πλευρά της λογικής, να ακούς και να προσπαθείς να οδηγείς τους ανθρώπους στο να σκεφτούν σωστά κι όχι μόνο με το συναίσθημα! 
Ελπίζω να καταφέρω να σας μιμηθώ, έστω κι ελάχιστα. Με κάνατε να σκεφτώ πολλές φορές τον εαυτό μου και τις επιλογές μου. 
Σημείωση : Για να δείτε φωτογραφία από την εφαρμογή του προγράμματος στην Δ΄τάξη του 17ου Δημοτικού Καλαμαριάς πατήστε  ΕΔΩ