Στις μέρες μας, όπου είναι πια γεγονός το πέρασμα από το «κράτος πρόνοιας» στην «κοινωνία της φροντίδας», ο εθελοντισμός έρχεται να σταθεί ανάμεσα στα επίσημα και ανεπίσημα δίκτυα φροντίδας και να αποτελέσει έτσι ένα δυνατό κρίκο που ενώνει το κράτος με τον άνθρωπο ως ολότητα. 

Οι μορφές που παίρνει η εθελοντική προσφορά σήμερα διευρύνονται σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής από τη παροχή υπηρεσιών φροντίδας ως τις οργανωμένες ομάδες εθελοντών που δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς όπως η προστασία του περιβάλλοντος, η παροχή εκπαίδευσης σε κοινωνικά αποκλεισμένα άτομα και η πρόληψη της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών.
Η εθελοντική δράση αποτελεί μια μαθησιακή εμπειρία μέσα από την οποία αναπτύσσονται κοινωνικές, επικοινωνιακές και επαγγελματικές δεξιότητες. Ο εθελοντής δεν είναι μόνο αυτός που προσφέρει αλλά είναι και αυτός που κερδίζει όσα απορρέουν από την εθελοντική δράση. Επιπλέον η εμπειρία από τον εθελοντισμό και την κοινωνική προσφορά καλλιεργούν το ρόλο του «ενεργού πολίτη».